Dla Chi krew jest jak woda dla studni czy Słońce dla Ziemi - bez niej nie ma powodu, by w ogóle istnieć. Ten czerwony płyn stał się dla niej sensem trwania i wieczną rozrywką. Na początku zwyczajnie lubiła patrzeć, jak choćby kropla krwi w snach ludzi wywołuje u nich przerażenie i rozpacz, a to zainteresowanie z czasem przemieniło się w prawdziwą obsesję, którą Chi chciała podzielić się z innymi. Tak właśnie powstały jej "krwawe wizje". Jednego nie można było jej odmówić - kreatywnie podchodziła do tematu. Mieszała różne motywy i doprawiała je szczyptą, a właściwie to kroplą krwi, uciekając się do wszelkich możliwych środków, by wywołać konkretne emocje u swoich "obiektów eksperymentalnych". Można powiedzieć, że sny, które tworzyła, były dla niej formą "badań" nad ludzkością, nad zachowaniem ludzi i ich stosunkiem do krwi. Mimo upływu lat Chi wciąż odkrywała nowe człowiecze oblicza, nowe reakcje. Było to dla niej o tyle dziwne, że czasami, gdy wykorzystała podobny motyw, to zachowania ludzie zupełnie się różniły. Chi nie mogła tego zrozumieć i wiedziała, że czegoś jej brakuje, czegoś, co mają prawdopodobnie tylko ludzie. Na wszelkie sposoby próbowała odnaleźć to w sobie, naśladując czasami nawet ludzi, dla których śniła. Ona sama jednak była jak kamień - nic nie czuła, nic jej nie ruszało. Nawet jej przywiązanie do krwi było puste jak ona sama i świadomość tego coraz mocniej kiełkowała wśród jej myśli. Po ostatnich wydarzeniach jednak coś się zmieniło i Chi nie rozumiała, skąd u niej zaczęły pojawiać się dziwne, niezrozumiałe... "spostrzeżenia". Nie wiedziała nawet, jak je nazwać - pojawiały się na tak krótko, że zanim była w stanie je określić, już zniknęły. O co tutaj chodziło?