Czy szukając, mamy pewność, iż znajdziemy to czego pragniemy?

Urodzona w pozornie dobrym domu, w rodzinie bogatej i wpływowej. Wśród ludzi, którzy do perfekcji opanowali sztukę manipulacji i stwarzania pozorów. Kurumi była córką biznesmenów, którzy ponad wszystko cenili swoje interesy, zaś dziecko uważali za niezbędne do stworzenia obrazka kochającej, szczęśliwej rodziny. Mieli wszystko, ale nie potrafili kochać.
Dziewczyna odkąd sięgała pamięcią otoczona była drogimi zabawkami i licznymi nianiami, które zmieniane były przez państwa Yoshido niczym rękawiczki. Żadna z nich nie zagrzała długo miejsca na owej posadzie. Kuro praktycznie nie miała kontaktu ani z ojcem, ani z matką. Jej świat został ograniczony do samej siebie i kobiet, które zajmowały się jej  potrzebami fizycznymi, całkowicie ignorując te psychiczne.
Dziewczyna nie znała uczucia matczynego ciepła i troski. Nie miała także okazji odczuć ojcowskiego wsparcia, które nie raz było jej potrzebne. Mentalność Kurumi stała się niestabilna, tak jak i psychika. W wieku nastoletnim, panna Yoshido często uciekała w świat marzeń, tym samym odcinając się od otaczającej jej szarej rzeczywistości. Miała myśli samobójcze, czując się niepotrzebną i zbędną. Właśnie przez takie myślenie nastolatka padła ofiarą depresji, która kompletnie przez nikogo niezauważona bo ,, Kuro i tak od zawsze była dziwna'' zmieniła się w psychozę. Dziewczyna miała problemy z odróżnieniem rzeczywistości od wytworów własnej wyobraźni, czy też snów. Yoshido miewała napady paniki lub była przesadnie szczęśliwa. Miała skłonności do sadyzmu i samo okaleczania. Czasami zachowywała się jak typowy śmieszek, którego nie można było brać na poważnie.
W wieku lat osiemnastu po raz pierwszy udała się do lekarza, który przepisał jej bardzo silne leki wywołujące u niej nadmierną senność. Po około pół roku od rozpoczęcia kuracji uciekła z domu, postanawiając rozpocząć samotne życie z dala od ludzi, którzy poprostu się jej wstydzili. Tak, kiedy rozpoznano u Kurumi chorobę psychiczną jej rodzice nie pozwalali wychodzi jej z domu, a także zakazali wszelkich kontaktów ze światem. W między czasie młoda kobieta nauczyła się świetnie grać w karty, które stały się pewnego rodzaju terapią dla jej umysłu.
Kurumi rozpoczęła swoje własne poszukiwania samej siebie i tego kim tak naprawdę była, a raczej kim tak naprawdę chciała być.