Clover od zawsze miała w życiu łatwo. W dzieciństwie spędzała czas z innymi dziećmi, mając wszystko, czego sobie zażyczyła – a to za sprawą jej uroczej matki, która nie skąpiła pieniędzy na zachcianki swoich pociech. Wraz z młodszy rodzeństwem imponowała innym dzieciakom, przynosząc coraz to nowsze zabawki i sprzęty. Zawsze się jednak nimi dzieliła, tak jak ją nauczyła matka – że warto zdobywać przyjaciół, a nie wrogów. W szkole spisywała się przeciętnie. Nauczyciele mówili o niej „zdolna, ale leniwa”.  Nie za bardzo podobało się to Madison, która chciała zapewnić swoim dzieciom odpowiedni start w życiu, ale wierzyła, że Clover jest na tyle inteligentna, że kiedyś w przyszłości nadrobi te braki. Pomimo braku poświęconego czasu Thompsonówna całkiem dobrze radziła sobie zarówno w życiu szkolnym, jak i społecznym. Tak mijał czas, Clover skończyła podstawówkę i jej wygląd zaczął się pomału zmieniać, jak to bywa u nastolatków. Nikt nigdy nie naśmiewał się z Clover, ale też nie prawił jej komplementów. W przekonaniu o swojej przeciętności dziewczyna dorastała wśród rówieśników, którym z czasem zaczęła jednak wpadać w oko. Czy to była sprawka majętności, czy jej uroku – ciężko stwierdzić, ale faktem jest to, że nastoletnia Clover cieszyła się popularnością zarówno wśród koleżanek, jak i płci przeciwnej. Po kilku związkach jednak stwierdziła, że to nie dla niej i zamknęła się na kolejnych adoratorów, czekając na wymarzonego księcia z bajki, o którym nierzadko śniła.
W tym momencie Clover była na finiszu szkolnym, przygotowując się do końcowych egzaminów w swoim colleagu. Co w takim razie robiła w tym mieście? Właściwie to przyjechała w odwiedziny do swojej rodziny, a także żeby pochwalić się zdobytym (prawie) wykształceniem. Wiedziała, że z tej okazji raczej nie zostanie wyprawiona jakaś impreza, ale jej najbliżsi na pewno ucieszą się z jej obecności. Był w sumie jeszcze jeden powód, dla którego Clover chciała wrócić do Oneiric – jej sny. To właśnie w rodzinnym mieście dziewczynie śniły się najpiękniejsze rzeczy, a po każdym przebudzeniu się Clover odczuwała smutek, którego nie była w stanie niczym wytłumaczyć. W wynajmowanym mieszkaniu ciężko było jej w ogóle zasnąć, a rano nic nie pamiętała. Dziewczyna chciała rozwiązać tę zagadkę, ale też powrócić do ukochanej krainy snów, w której mogła zapomnieć o całym świecie i oddać się swoim marzeniom…