Powiadasz, że postać Vellulli zaintrygowała cię i masz wiele nurtujących pytań związanych z nią? Nie szkodzi, śmiało je zadawaj. Odpowiem, na tyle ile pozwala mi moja wiedza o tym Marzeniu.

Jak powstała? Kiedy? Pamięta to?
Nie potrafi wskazać dokładnego momentu, w którym się pojawiła. Nie powie jak zabrzmiało jej pierwsze słowo, pierwsza myśl. Ale za to jest pewna jednego. Długo czuła się bardzo zagubiona w swojej roli. Potrzebowała sporo czasu na nabranie doświadczenia w tym o co robi. Gdy w końcu nijaki sen przerodził się w coś naprawdę dobrego, potrafiła trzymać się jego utartego schematu aż do znalezienia lepszego. A gdy kreatywność z nią nie współpracowała, wracała do tego co już jej było znane. I tak koło się zataczało. Wydawało jej się to bezpieczną opcją, nie chciała w końcu zawieść istoty ludzkie. Z czasem jednak nabrała wprawy i dogoniła inne Marzenia w umiejętnościach.

Dlaczego ukazuje się jako mała dziewczynka?
Myślę, że ta preferowana forma powstała przez to, że przez dłuższy okres głównie wdzierała się do umysłów śniących dzieci. Wiesz, są mniej wymagające i potrafiące cieszyć się z małych rzeczy. Pewnie i ty nieraz rodzicom opowiadałeś z wyolbrzymionym przejęciem co też ci się ostatniej nocy śniło, co nie? Ha! Widzisz! Dzieci wbrew pozorom nie są wcale gorsze od dorosłych. Wręcz przeciwnie, ich kreatywność i wyobraźnia mogła zaskoczyć niejednego. Dzięki nim Vellulli mogła czerpać z nich spore dawki inspiracji, tym samym poprawiając jakość swoich dzieł.

Ale że naprawdę wybrała konie na swój motyw? Dlaczego? Mogła wybrać przecież cokolwiek co mogłoby być nawet lepsze…
Oczywiście. Słyszałem że jej sny związane z końmi zaczęły się, gdy wchodziła do umysłów śniących córek i synów władców. Oni mieli wręcz obowiązek nauczenia się jazdy wierzchem. Pewnie wtedy coś sprawiło, że się nimi zachwyciła i obrała je za swój główny motyw. I wiesz co? Może i mogłaby znaleźć sobie coś lepszego, ale nic innego do niej by nie pasowało. A przecież konie nie muszą być nudne! Zwłaszcza w śnie, gdzie ogranicza nas tylko nasza własna kreatywność. Zresztą, cholera. Czy ty o jednorożcach nie słyszałeś? Pegazach? Pełno ich w waszym świecie w opowiadaniach i innych bajkach.

Oprócz Marzeń występują Koszmary, czy pamięta pierwsze spotkanie z przedstawicielem tej drugiej grupy?
Pamięta jakby to zdarzyło się raptem wczoraj. Wówczas pojawiła się w śnie córki francuskiego króla. Wtedy właśnie spotkała Hyonteinen, która to zaburzyła sen dziecka, zamieniając go w istny koszmar. Pewnie dziewczynka już nie kochała koni jak niegdyś. Ale co się dziwić, skoro w śnie nagle zaczęły z nich wychodzić larwy owadów. Vellulli przez dłuższy czas nie pojawiała się w snach, bo tamta za każdym razem przychodziła i psuła jej sny. A gdy po dłużej przerwie Vell wróciła, już jej nie ujrzała. Do dzisiaj tak jest. Jednak sądzę, że w przypadku ponownego spotkania z tym Koszmarem zareaguje zupełnie inaczej. I mam nadzieje, że w mniej tchórzliwy sposób.

Mówiłeś, że ostatnio jakiś Głos przemówił… Coś się zmieniło. Jak zareagowała na to?
Bardzo poruszyły ją słowa, zwłaszcza że jest mądrzejszy i wie co dla nas jest dobre. Vell jest przekonana, że ma rację, trzeba się dostosować do jego poleceń. Lecz… wiesz do czego potrafi być zdolna ciekawość. Nie potrafi się powstrzymać, poddaje się jej.

Dlaczego w ogóle bez problemów opowiadasz mi o tym wszystkim?
Dobre pytanie, ale sam nie do końca wiem. Może to moja czysta chęć by porozmawiać o nas z kimś, kto nie należy do naszego “gatunku”? Pewnie i tak wszystkiego zapomnisz do czasu aż się obudzisz. Doskonale wiem, że jesteś pijany i po przebudzeniu będziesz toczył walkę z kacem. Z kolegami balowałeś czy co? O, nie spodziewałem się, że miałem rację. A mnie już nigdy nie ujrzysz, więc rozmowy nie powtórzymy. Nigdy nie wchodzę w te same buty. Poza tym, czuje że moje dni są policzone. Za wiele przeskrobałem, za wiele jestem winny innym, prędzej czy później mnie dopadną i zniknę ze swojego wymiaru na zawsze. To tylko kwestia czasu...