Jeśli czegoś nie da się kupić to nie istnieje.

Tak w gruncie rzeczy można opisać podejście Vincenta do życia i świata. Wychowany w bogatej, przedsiębiorczej rodzinie, z wizją objęcia stołka ojca w przyszłości miał aż nadto okazji, aby zobaczyć co pieniądze robią z ludźmi. Od małego miał wszystko, a to właśnie dzięki zasobom rodzinnym - najlepsze ubrania, najlepsze jedzenie, własnego szofera, trzy mieszkania, jeden dom - i oczywiście konta w bankach, które były dalekie od świecenia pustkami. Idealne życie - tak mówią.
Prawda jest jednak taka, że właśnie ta złudna perfekcja zepsuła Vincenta. Nie przywiązuje się do innych, a przede wszystkim nie ufa nikomu, szczególnie, gdy nie kupił czyjejś lojalności. Widząc swój świat od podszewki jest święcie przekonany, że czysta lojalność nie uwarunkowana korzyściami materialnymi nie istnieje. Podobnie rzecz ma się z innymi wielkimi uczuciami. Nie ma miłości, nie ma przyjaźni, wszystko jest rachunkiem zysków i strat. Życie to gra w pokera, a każdemu zależy tylko na tym, aby oszukać innych i zgarnąć fortunę dla siebie. Naturalnym więc było, że z wiekiem Pride był coraz lepszy w kłamaniu i oszukiwaniu, wykorzystując aktorstwo do grania sympatycznego, skorego do pomocy mężczyznę. To jego największa rozrywka i jednocześnie mechanizm obronny - nie dobrze jest zostać ofiarą, gdy szkolono cię na drapieżnika.

W Oneiric miał właśnie swój dom od pięciu lat. Gdy nie przebywał w rodzinnej posiadłości w Nottingham czy nie miał po prostu nic specjalnego do załatwienia za pełnomocnictwem ojca to czasem zaszywał się właśnie na tym odludziu, gdzie miał do dyspozycji szofera i wąskie grono służby, której zadania ograniczały się do przygotowywania posiłków i sprzątania.