— Pierwsze kilkanaście lat życia spędziła na wzgórzach niedaleko Durness, gdzie jej rodzice mają farmę, trochę ziemi i małe stadko owiec. Skończyła miejscową podstawówkę i prawdopodobnie poszłaby też do liceum mieszczącego się w tym samym budynku, ale udało jej się przekonać rodziców, żeby pozwolili jej na kilka lat przeprowadzić się do Oneiric, do ciotki, i tam skończyć szkołę średnią.
— Mieszkała w miasteczku od jedenastego roku życia, ale niedługo po dwudziestych urodzinach zerwała większość znajomości i wróciła na rodzinną farmę, gdzie słuch nieomal o niej zaginął. Wróciła do Oneiric dopiero niedawno.
— Niezbyt lubi rozmawiać o tym, dlaczego wyjechała, po co wróciła i co się z nią działo w międzyczasie.

— Zawsze była dużą dziewczyną: metr osiemdziesiąt wzrostu, silne ręce, plecy i nogi, mięśnie pokryte zdrową warstwą tłuszczyku, żeby nie zmarzła, włócząc się po wzrzosowiskach… Z czasem nauczyła się udawać mniejszą, niż faktycznie była, nieco się garbić i siadać w poplątanych pozycjach, by zajmować jak najmniej miejsca, ale odkąd wróciła, nosi się prosto i patrzy przed siebie, zamiast wbijać wzrok w podłogę.
— Po matce odziedziczyła owalną twarz i chmurne, szaroniebieskie oczy, po ojcu – niesforne blond włosy i przyjemny, niski głos.
— Ubiera się jak połączenie drwala z emerytowaną bibliotekarką. Nie maluje się i raczej nie nosi biżuterii.

— Jej pełne imię to Eleanor, ale nie przepada za nim, więc go nie używa.
— Ma psa – trzynastoletniego brązowo-białego border collie, emerytowanego psa pasterskiego, którego zabrała z farmy rodziców, kiedy przeprowadzała się z powrotem do Oneiric. Pies wabi się Albert i z racji wieku nie jest już tak energiczny, jak kiedyś, ale dalej biega za patykiem jak zły.