Zazwyczaj wstaje o godzinie, o której inni idą dopiero spać.  
Trzecia nad ranem, wskazuje elektroniczny zegarek, gdy wkłada stopy w kapcie i kieruje się do łazienki. Czasami jest wypoczęta i zadowolona, wtedy podśpiewuje pod nosem, zastanawiając się nad nowym, szalonym połączeniem smakowym. Gdy ma zły dzień, nie zapala światła w łazience i myje się jedynie w zimnej wodzie, wiedząc, że może jej nie starczyć pieniędzy do końca miesiąca, biorąc pod uwagę ile musiała odłożyć na okres posezonowy, aby przetrwać z lokalem zimę. Zjada na śniadanie wczorajszą babeczkę, która się nie sprzedała; ten nawyk spowodował u niej dodatkowe kilogramy, które pojawiły się na ramionach i brzuchu. Jedzie do pracy rowerem, żal jej paliwa na tak krótki odcinek.
O czwartej nad ranem wpisuje się na karcie i odpala światła w kuchni. Zimne światło ledów oślepia przez biel kafelków oraz chromowaną stal narzędzi cukierniczych. Zakłada czepek, fartuch. Zaparza kawę, którą będzie sączyć cały dzień w biegu między biszkoptem, babeczkami, kremem oraz musami zamykanymi w chłodziarce szokowej.
O szóstej wykłada na ladzie wystawowej pierwsze, śniadaniowe desery: babeczki, tartaletki, słodkie bułki, pączki z nadzieniem i dounaty. Pierwszą godzinę często również staje za kasą, odciążając kasjerkę w porannym tłoku osób, które przedłożyły ilość snu na przygotowanie śniadania lub posiłku na przerwę w pracy.
O siódmej wraca do kuchni, przygotowując bardziej wytworne desery oraz proste, świeże torty dla zapominalskich. Nie raz ratowała ludziom tyłki, bo ktoś zapomniał zamówić ciasto na imieniny babci lub rocznicę ślubu.
O dwunastej ma pół godziny przerwy. Wtedy robi zdjęcia na fanpage'a swojej cukierni i zjada szybki lunch. Kolejny powód jej problemów z nadwagą i buzi w kształcie księżyca w pełni, bowiem jest stałą klientką pobliskiej włoskiej knajpki, a ma słabość do makaronów.
Między pierwszą, a czwartą wykonuje zamówienia indywidualne, aby były do odebrania następnego dnia. To sztuka opracować ciasto i kremy, które będą świeże po całonocnym tkwieniu w chłodziarce. Na szczęście jej się udało.
Czwarta oznacza koniec jej kuchennych zmagań i powrót do domu. Wtedy znika jej zapał oraz radość, zastąpiona troskami o finanse cukierni, kredyt na dom oraz opłaty.
Zwykle nie ma już na nic siły, więc po powrocie do domu bierze prysznic, czyta książkę lub ogląda odcinek serialu i zasypia, by obudzić się znów o czwartej i rozpocząć monotonny tryb. Nie stać jej na drugiego cukiernika z odpowiednimi umiejętnościami.