I'm gonna fight 'em all
A seven nation army couldn't hold me back
They're gonna rip it off
Taking their time right behind my back

Mogłoby się wydawać, że Alexis miała idealny start - urodzona w bogatej rodzinie, drugie dziecko szanowanych obywateli Londynu. Nie trudno zgadnąć, że złote bańki tego typu szybko pękają, szczególnie dla osoby w jej środku. Od samego początku rodzice mieli wygórowane oczekiwania wobec swoich dzieci i o ile brat Alexis całkiem sprawnie wpasował się w ich schemat świata to z nią było zupełnie odwrotnie. Nie żeby się nie starała, jednakże po kolejnej uwadze o nie do końca zadowalających efektach dała sobie koncertowo spokój. Nie dogadywała się z nikim z najbliższego otoczenia - nie zamierzała robić zawrotnej kariery na najwyższych szczeblach biznesu, medycyna również nie stała się jej celem życiowym, o studiowaniu prawa nie wspominając. Im mocniej na nią naciskano, tym bardziej starała się robić wszystkim na złość. Nie można powiedzieć, że ledwo zdała szkołę średnią, bo nie miała specjalnych problemów z nauką, a z kolei sabotowanie ocen wydawało jej się już zbyt głupie. Czasem jednak nie wracała na noc, już w wieku szesnastu lat przyłapywano ja na paleniu papierosów, a styl ubierania się bardziej przypominał skrzyżowanie neo-urban asasyna z punkiem niż wysokiej jakości sukienki i marynarki. Na pierwszy rzut oka można by rzec, że taki stan rzeczy ją bawił, a charyzmą i gronem przyjaciół nadrabiała konflikty rodzinne. Nic bardziej mylnego, jednakże dobra zasłona dymna ma to do siebie, że wydaje się rzeczywistością. Tak naprawdę Alexis miała poważne problemy z samą sobą. Niska samoocena, wahania nastrojów, napady płaczu, gdy nikt nie widział. Z czasem zaczęła przesypiać większość wolnego czasu - o ile nie spędzała go w towarzystwie przyjaciół na jedną imprezę lub noc, doprowadzając ojca do białej gorączki. Uciekała w świat snów czując się tam zupełnie wolna i na pewnym etapie nawet koszmary witała ze specyficzną radością. Wszystko było lepsze od jawy. Doszło do tego, że zdarzało jej się mylić wspomnienia realne z obrazami stworzonymi przez jej śniący umysł.

Don't want to hear about it
Every single one's got a story to tell
Everyone knows about it
From the Queen of England to the hounds of hell

Tykająca bomba w końcu musiała eksplodować. Gdy do rodziców dotarła informacja o tym, że znów widziało Alexis nocą na mieście z obcym mężczyzną spakowali jej rzeczy i kazali się wynosić, pozbawiając wszelkich praw do nazwiska. Przyjęła więc nowe - Ravenshore, po swoim pierwszym chłopaku, jednocześnie kochanku. Pomimo, iż ta znajomość zakończyła się tak intensywnie jak się zaczęła to ta jedna osoba miała ogromny wpływ na postrzeganie świata przez dziewczynę.
Mając dosyć Londynu i z braku jakiejkolwiek alternatywy sprzedała część swoich rzeczy, zostawiając tylko najpotrzebniejsze, po czym rozpoczęła samotnie wędrówkę po Wyspach. Przypominało to bardziej koczowniczy styl życia, bowiem podróżowała autostopem lub busami i zatrzymywała się w miejscach z najtańszymi noclegami, co miesiąc mniej więcej zmieniając okolicę. Dorabiała sobie w kawiarniach i sklepach, czasem wyprowadzała psy. Wciąż jednak bardzo dużo czasu spędzała śniąc i licząc, że już nigdy się nie obudzi.

And that ain't what you want to hear
But that's what I'll do

W jednym z pomniejszych miasteczek spotkała Vesper - i było to co najmniej dziwne spotkanie, które Alexis zapamięta prawdopodobnie do końca życia. Opuszczenie domu rodzinnego nie uspokoiło jej napadów płaczu, nie wyleczyło też jej z samotności - wręcz przeciwnie. Gdy dziewczyna wracała z pracy dorywczej pokusiła się o wypicie buteleczki whisky. Alkohol potrafi koić, ale czasem zamiast tego uwypukli całe zło świata. Nie dopijając trunku do końca rozbiła butelkę o chodnik w jednym z zaułków, po czym skuliła się w cieniu i zaczęła płakać. W tak tragicznym stanie była, gdy spotkała osobę, która potrafiła z jakiegoś powodu ukoić jej cały ból swoją obecnością. Zamieniły parę słów, choć Alexis nadal nie bardzo rozumie do czego miała prowadzić ta dyskusja. Najwyraźniej jednak miała jakiś sens, ponieważ następnego dnia poznała Agathę. Zaintrygowana, ale z braku jakiegokolwiek innego planu na życie wstąpiła w szeregi Śniących, bardzo szybko odnajdując tam swoje miejsce. Nagle zaczęły na jaw wychodzić najlepsze cechy jej charakteru - upór, ale i zdolność do zaadaptowania się w każdych warunkach. Charyzma i zabójcza szczerość i zdolność szybkiego podejmowania decyzji, jednocześnie otwartość umysłu. Od zawsze była specyficzna i od zawsze wpajano jej, że jest odrzutem społecznym, który nie dopasował się do norm. Kiedy w końcu ktoś postanowił ją przygarnąć taką jaką była... Cóż, wystarczy rzec, że zyskał sobie niezwykle lojalną bestię na swych usługach.

And the feeling coming from my bones
Says find a home