Obca zawsze pozostanie obcą? Czy w mieście takim jak Oneiric cokolwiek może być jeszcze inne? W mieście, które naznaczyło coś niewiarygodnego i zamieniło w ludzkie zoo, ktoś, kto po prostu w nim mieszka i prowadzi mało książkowe życie, może być najdziwniejszym elementem. Paradoksalnie jednak Kess patrząc na coraz bardziej tajemnicze postaci odwiedzające jej kawiarnię, pochodzące z tak różnych stron świata, poczuła się w końcu jak w domu. Wówczas bowiem mieszkańcy (a przynajmniej pewna ich część) zaczęli traktować ją jako wspomnienie spokojnych czasów, a więc jako jedną z nich. Tych pierwszych, tych zwyczajnych, tych właściwych. Kawiarenka stała się więc oazą spokoju i miejscem wytchnienia, gdzie można było przez chwilę nie myśleć o tym, jak za oknem jest... inaczej.

Ale nie zawsze tak było. Kiedyś była egzotycznym ptakiem, próbującym na siłę zbudować nowe gniazdo na nieznanej gałęzi.

Kessila Luevano urodziła się wiele mil od Szkocji - w małym meksykańskim miasteczku, którego nazwa przestała być już istotna. Dziewczyna nigdy nie zdradzała za wiele o swojej przeszłości spędzonej w ojczyźnie, woli bowiem skupić się na tym, co jest teraz. Niemniej ci lepiej poinformowani wiedzą, że wychowała się tam, ukończyła studia na kierunku Geologia a potem przeprowadziła się do Oneiric. Można by przypuszczać, że powodem emigracji były względy czysto ekonomiczne i pragnienie skosztowania lepszego życia w wielkim świecie. Ale czy nie lepszym kierunkiem byłyby wówczas Stany lub Wielka Brytania? Być może. Bardziej wścibscy wiedzą jednak, że Kess uciekła z domu i udała się w jedyne znane jej miejsce, które darzyła ciepłymi wspomnieniami. Zdarzyło się to całkiem niedawno, gdy miała lat 24 i po ukończeniu nauki zdała sobie sprawę, że donikąd ją ona nie zaprowadziła. Nie znalazła dobrze płatnej pracy, na międzynarodowym rynku znaczyła niewiele i musiała wrócić do domu rodzinnego. Wówczas też umarła jej matka i rolę godpodyni domowej przejąć musiała Kess - jako najstarsza z rodzeństwa. Jej rodzina zawsze należała do tradycjonalistów, w której rodzina była najważniejsza i każde pokolenie opiekowało się sobą nawzajem. Kess myślała, że studia uchronią ją przed określoną przez rodziców przyszłością u ich boku, niestety była w błędzie. Z każdym dniem po śmierci matki, czuła jak coraz bardziej wzrasta korzeniami w rodzinną glebę zamkniętego światka i czuła jak zaczyna ją to dławić. Na domiar złego dziewczyna nie mogła się pogodzić, że jednym z ostatnich wspomnień związanych z matką był moment, w którym uderzyła rodzicielkę w twarz. Kess - na co dzień radosna i łagodna -  od zawsze miała problemy z wybuchami agresji, które zaczęły się nasilać, gdy zabrakło jedynej osoby, która ją naprawdę rozumiała. W takich okolicznościach łatwo i wygodnie byłoby wyłączyć myślenie i po prostu oddać się idealnemu wykonywaniu nowej roli, ale ostatecznie uchroniła ją przed tym ciotka.
Ciotka mieszkała w Oneiric od wielu lat. Wraz z mężem prowadziła kawiarnię, a przy tym zawsze była trochę dziwna. Była mistyczną kobietą i Kess w dzieciństwie wierzyła, że do przyrządzanych kaw i ciastek dodaje zaklęty cukier, dzięki któremu ludzie są szczęśliwi i tak długo przesiadują przy stolikach.
Ciotka znała sytuację Kessili i zadzwoniła do niej z bardzo konkretną propozycją. Jako że właśnie rozwiodła się z mężem, który wyprowadził się z miasta, potrzebowała kogoś, kto pomoże jej prowadzić interes. Dziewczyna poczuła, że przemówiły do niej gwiazdy.
Nie było jednak łatwo opuścić dom i wypuścić się w świat znany tylko z krótkich wypadów w dzieciństwie. Przede wszystkim jednak problemem był ojciec i rodzeństwo, które zdecydowanie potępiało jej szalony pomysł opuszczenia ich i zamieszkania tak daleko. Paradoksalnie jednak to właśnie te argumenty w emocjach pozwoliły jej spakować walizki, załatwić formalności i opuścić kraj. Zrozumiała, że to jedyna szansa by zacząć żyć po swojemu i dla siebie.

I w ten sposób trafiła do miasta jak ze snu.